Κάλεσμα σε φορείς εναντίον του μνημονίου

Τετάρτη 22 Φλεβάρη στις 7.00 μμ στο 16ο Δημοτικό Σχολείο Ιλίου (Πλουτάρχου και Αετομηλίτσης)

Γιατί πρέπει να καεί η Εθνική Βιβλιοθήκη;

Αν έχεις περπατήσει στο Βερολίνο μιαν ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα κι αν σε τυραννάει, όπως εμένα, η ίδια λόξα για την ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τότε σίγουρα θα έχεις σταθεί με δέος μπροστά σε ένα από τα άφθονα δημόσια κτίρια του 19ου αιώνα. Και απορώντας πόσο καλά κατάφεραν οι Γερμανοί να το αναστηλώσουν μετά τη γαρμπιλοποίηση της πρωτεύουσάς τους από τη βρετανική RAF και τον Κόκκινο Στρατό, θα έχεις ακουμπήσει με δέος το χέρι -σαν άλλος άπιστος Θωμάς- στην χαρακτηριστική γραμμή, περίπου στο 1,5 μέτρο από το έδαφος, που δείχνει τι είχε απομείνει μετά τον πόλεμο και από πού αρχίζει το προϊόν της ιστορικότατα ακριβούς αναστήλωσης.

Με το ίδιο ή και περισσότερο δέος θα αναζητήσει το αντίστοιχο σημάδι της αναστήλωσης η ιστορικός του μέλλοντος στο ιστορικό κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, στην Πανεπιστημίου 32, αναζητώντας τα σημάδια της καταστροφής από την πυρκαγιά του Δεκεμβρίου του 2008 και εκείνη του Φεβρουαρίου 2012 και ίσως και τα επερχόμενα μπάχαλα, που σίγουρα θα συμβούν, απλά δεν ξέρουμε πότε. Εις μάτην, φυσικά, θα ψάχνει για ίχνη καταστροφής. «Μα πώς είναι δυνατόν να μην καταστράφηκε; Αφού το ίντερνετ έχει εκατομμύρια αναφορές στο κάψιμό της», θα αναρωτηθεί η καημένη η επιστήμων. Η έντυπη πληροφόρηση, άλλωστε, θα είναι από καιρό νεκρή και η Εθνική Βιβλιοθήκη, έτσι που πάμε, σίγουρα θα έχει διακόψει λόγω υποχρηματοδότησης τα προγράμματα της διατήρησης και προστασίας του σώματος των εφημερίδων.

Πραγματικά, εάν ψάξεις σήμερα στο Google τη φράση «Καίγεται η Εθνική Βιβλιοθήκη» θα βρεις περί τις 210.000 αναφορές. Εάν ψάξεις αύριο, ίσως έχει περισσότερες. Η φράση «Η Σμύρνη καίγεται» έχει φυσικά περισσότερες αναφορές (με τη βοήθεια και του νταλάρειου άσματος), αλλά δεν αντέχω να μην μπω στον πειρασμό να αναρωτηθώ μήπως και η έρμη η πόλη κάηκε όσο και το ιστορικό κτίριο της Πανεπιστημίου. Προφανώς όχι! Υπάρχουν μαρτυρίες, υπάρχουν ταινίες, υπάρχουν άρθρα, θα μου πείτε και θα ΄χετε δίκιο. Όμως, με την ίδια λογική, δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι αφού το «Βήμα» δημοσίευσε φωτογραφίες της καμένης εξόδου των κινηματογράφων «Αττικόν» και «Απόλλων» επί της Χρήστου Λαδά, με τη λεζάντα «Ο καμένος κινηματογράφος Αττικόν», πάει να πει ότι οι σινεμάδες κάηκαν, πάει και τελείωσε; Τα κτίρια των κινηματογράφων, βέβαια, την γλίτωσαν φτηνά, όσο κι αν κλαυθμηρίζει γι΄ αυτά μια εφημερίδα, που μοιράζοντας DVD συμβάλλει στην καταβαράθρωση των κινηματογραφικών επιχειρήσεων. Ομοίως, μοιάζει τραγικό ή γελοίο (ή και τα δύο) να κλαίνε για τη μοίρα της Εθνικής Βιβλιοθήκης όσοι τόσα χρόνια την απαξίωσαν, αρνούμενοι να ψάξουν την υποχρηματοδότησή της, την εγκατάλειψη του κτιρίου της, τα μύρια όσα προβλήματά της.

Για άλλη μια φορά, τα περισσότερα ΜΜΕ μας έδειχναν το δάχτυλο όταν εμείς θέλαμε να κοιτάξουμε το φεγγάρι. Δεν είμαι υπέρ των καταστροφών· προσωπικά θα προτιμούσα να έμπαιναν οι διαδηλωτές χωρίς εισιτήριο για να δουν άνετα μιαν ωραία ταινία, παρά να βάλουν φωτιές στις αφίσες και τα χαλιά της εισόδου. Όμως, τα ΜΜΕ επέμεναν να μιλούν για καταστροφές κτιρίων, ακόμα και ανύπαρκτες, προκειμένου να αποσιωπήσουν το κυρίως θέμα, τις καταστροφές στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Και δεν νομίζω πως καταστροφολογούν επειδή φοβούνται το μένος των αναρχικών. Οι ρεπόρτερς τους ήταν εκεί, και εάν τα μεγαλοστελέχη των καναλιών τους άκουγαν, θα μάθαιναν πως τα σπασίματα δεν γίνονταν μόνο από αναρχικούς αλλά κι από άνεργους, από τρελαμένους, από απολίτικους πιτσιρικάδες, από λυσσάρηδες κι από ό,τι μπορεί να κυκλοφορήσει στο δρόμο, αντέχοντας τα δακρυγόνα. Αλλά έπρεπε να αποκρύψουν -ή έστω να περιορίσουν- και την είδηση των πολλών εκατοντάδων χιλιάδων κόσμου, που παρά το δακρυγόνο και τις καγκουριές των ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, επέμενε να κρατά την πλατεία Συντάγματος. Και τι καλύτερο γι΄ αυτή τη δουλειά από ένα προπέτασμα καπνού, έστω και φουσκωμένο από τα δακρυγόνα;
 

Υποψιάζομαι πως τα «δημοσιογραφικά αντανακλαστικά» ορισμένων μεγαλοδημοσιογράφων έχουν τόσο αμβλυνθεί, που θυμίζουν πλέον το Μπρέζνιεφ του ανεκδότου με το ακινητοποιημένο τραίνο: αφού ο Λένιν απέτυχε να το βάλει μπροστά, διεγείροντας τις μάζες να το σπρώξουν, και ο Στάλιν απέτυχε χειρότερα, πυροβολώντας τον μηχανοδηγό και στέλνοντας την οικογένειά του διακοπές στην Κολυμά της Σιβηρίας, ο καλός σύντροφος Λεονίντ έδωσε τη λύση λέγοντας «Κλείστε τις κουρτίνες των παραθύρων! Το τραίνο κινείται! Τσαφ-τσουφ-τσαφ-τσουφ-Τούουουουου!». Οχυρωμένοι μέσα στα προνόμιά τους και τους γυάλινους πύργους τους, οι επιφανείς του σιναφιού πιστεύουν ότι μπορούν να πείσουν τον κοσμάκη πως όλα θα διορθωθούν με ένα δανειακό κλύσμα και με λίγο αυστηρότερη λιτότητα. Και πιστεύουν πως οι καταστροφές γίνονται μόνο από μια δράκα χοντροκέφαλων κάγκουρων.

Αν αγνοούν πως είναι μοιραίο να γίνουν λάθη -συχνά μακάβρια ή τραγικά- όταν ξεσηκώνεται η καταπιεσμένη και ξεζουμισμένη μάζα, ας μπουν στον κόπο να διαβάσουν, όχι τίποτε δελτία τύπου του ΔΝΤ ή της ΕΛΑΣ, αλλά το «Από το Κοξαρέ στα βουνά της Ρούμελης», του καπετάν Λευτεριά (Βαγγέλη Παπαδάκη), ή το «Ο δρόμος ήταν άσωτος», του καπετάν Περικλή (Γιώργου Χουλιάρα). Κι αν δεν έχουν λεφτά να τα αγοράσουν, ας πάνε να τα διαβάσουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Ξέρουν πού βρίσκεται;
 

Του Αρίστου Γιαννόπουλου από εδώ.

Πέμπτον Διάγγελμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως

Ελληνικέ λαέ!
   Επί τη ευκαιρία της ιστορικής επαναληπτικής Συνόδου των κατοχικών δυνάμεων, με θέμα την έκτην κατά σειράν διάσωσιν της χώρας και των κατοίκων της, η τρικέφαλος φαιογαλαζοπρασίνη κυβέρνησις του υπερκομματικού τραπεζίτου- πρωθυπουργού Λύκου Παπαδαίμονος, σου απευθύνει θερμόν τοκοχρεωλυσιακόν χαιρετισμόν και σου υπόσχεται αταλάντευτον υποχωρητικήν στάσιν έναντι των δικαίων απαιτήσεων των δανειστών και συμμάχων μας.
   Πισταί επί διετίαν και πλέον εις τας μνημονιακάς διαταγάς των Τροικανών  στρατευμάτων και συνεπικουρουμένη ενθουσιωδώς υπό της κοινωνικής συμμαχίας των Τραπεζιτών, των Βιομηχάνων, των Ραντιέρηδων, των Χρηματιστών και των Φορομπηκτών, η κυβέρνησις υλοποίησεν ήδη μέγα μέρος του προγράμματός της και ατενίζει με αισιοδοξίαν το μέλλον: το Ελληνικόν Σύνταγμα κατηργήθη, αι αναρχοκομμουνιστικαί διατάξεις του ασφαλιστικού συστήματος κατετροπώθησαν, οι μισθοί και αι συντάξεις ακρωτηριάσθησαν, οι φόροι ανερριχήθησαν, ο πληθωρισμός και η ανεργία διεγκώθησαν, το δημόσιον χρέος ίπταται, το Ακαθάριστον Εγχώριον Προιόν κατεβαραθρώθη.
Υπό την στιβαράν Επιτήρησιν των στρατηγών Αγγέλα Μάρκετινγκ, Ζαν Κλοντ Μπάνκερ, Κριστίν Μπαρμπάρ και κατόπιν αόκνων προσπαθειών των αξιοτίμων μελών της κυβερνήσεως, συνεπικουρουμένων υπό των κατοχικών στρατευμάτων και των εγχωρίων δυνάμεων των ευρωτσολιάδων και ματασφαλιτών, η κυβέρνησης κατήγαγεν ιστορικάς νίκας και συνεχίζει να μάχεται αποφασιστικώς εναντίον των οκνηρών κοινωνικών στρωμάτων των χειρωνακτών, των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, των πτωχών, των ηλικιωμένων, των ανέργων, των νέων, των μητέρων, των νηπίων και των βρεφών. Ταυτοχρόνως επεδόθη υπευθύνως εις την ταχείαν υλοποίησιν του έργου της ανακατεδαφιστικής αναπτύξεως της χώρας, παραδίδουσα ή προτιθεμένη όπως παραδώση εις το άμεσον μέλλον και έναντι ευτελών τιμημάτων κρατικάς και ημικρατικάς εταιρείας, λιμένας, δρόμους, μητροπολιτικάς εκτάσεις και παντός είδους εθνικάς γαίας, πελάγη, αιγιαλούς, λίμνας, ποταμούς, παραποτάμους και ρυάκια εις δυτικάς, αραβικάς και σινικάς επενδυτικάς κατοχικάς δυνάμεις, αίτινες, προτίθενται όπως συνεισφέρουν συγκινητικώς εις την χώραν, επενδύουσαι εις την κερδολαγνίαν, την εμπορογλυφίαν, τας μεγαλοπρεπείς κατασκευάς, τα τυχηρά παίγνια και το εμπόριον σαρκός.
Εις τον τομέαν της εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνησις διεκρίθη όσον ποτέ άλλοτε, συνάπτουσα φανεράς και κρυφάς συμφωνίας υποτελείας μετά των κυβερνήσεων της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, της Γαλλίας, και του δοκιμαζομένου υπό της παλαιστινιακής τρομοκρατίας κράτους του Ισραήλ, επαναφέρουσα τοιουτοτρόπως την χώραν εις τας ηρωικάς εποχάς της Ιεράς Συμμαχίας, του Τρίτου Ράιχ και του δόγματος Τρούμαν.
   Ατρόμητος έναντι της πληβειακής αχαριστίας, ευγνώμων έναντι της ευρωχρηματοπιστωτικοτοκογλυφικοκερδολάγνου  ενιαίας παγκοσμίου διακυβερνήσεως και αποφασισμένη όπως ολοκληρώση με κάθε μέσον την περιπόθητον Κεφαλαιοσωτήριον Επανάστασιν, η κυβέρνησις υπόσχεται όπως συνεχίσει την εποποιίαν της γενικευμένης ανακατασκευής της χώρας και του λαού της. Θαρσείν χρη!
Ζήτω η τρικέφαλος κατοχική κυβέρνησις!
Ζήτωσαν οι Τροικανοί επιτηρηταί!
Μπούντες Μπανκ, Ντόιτσε Μπανκ, Γκόλντμαζ Ζαξ, Τζέι Πι Μόργκαν, Κρεντί Σουίς Μπανκ, Κρεντί Αγκρίκολε Μπανκ ούμπερ άλλες!

Από aristeroblog.gr

ΥΓ : ο αγωνιστής "σοσιαλιστής" κολλητός μας και συχνός επισκέπτης του δήμου μας Χρήστος Πρωτόπαπας, αφού βασανίστηκε με τη συνείδησή του και το πρότερο συνδικαλιστικό του παρελθόν, είπε τελικά "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ" όσα λεηλατούν τις ζωές μας.
Με το καλό να τον δεχτούμε στη γειτονιά μας για να μας εξηγήσει το σκεπτικό του. Μόνος του όμως. Χωρίς τους μπάτσους και τα τοπικά κομματόσκυλα-κηφήνες. Να κάνουμε συζήτηση βρε αδερφέ!
 

Ντίνα θα αργήσω αύριο.

Μην ανησυχήσεις, που δεν θα μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο, δεν έχω κάρτα. Όχι, ούτε για δουλειά θα είμαι, αφού κοντά δύό μήνες είμαστε σε απεργία και απλήρωτος από τον Ιούλιο. Μα τι στα λέω, τα ξέρεις. Άλλωστε και εσύ στην ίδια μοίρα είσαι. Και ο γιος μας. Σπούδασε, τέλειωσε και δυο χρόνια τώρα βολοδέρνει για δουλειά...

Δεν σε ρωτώ για το ''Κυριακάτικο τραπέζι'', αυτό μοιάζει με ανέκδοτο. Να, μόνο λέω, αν κάτι βάλεις στο στόμα σου, κοίτα να είναι ελαφρύ γιατί με τόσα ''χημικά'' που θα ρίξουν τα χοιρινά, θα σου κάνουν την ζωή δύσκολη. Ξέρω πως και εσύ θα είσαι ''κάτω''. Άκουσα πως θα είναι και ο Αχιλλέας ο μπογιατζής και τα παιδιά από την cava, θα κατέβουν, μου είπαν.

Έχεις ξαπλώσει και δεν θέλω να σε ξυπνήσω, γι αυτό σου γράφω.

Το πρωί θα φύγω νωρίς, θα πάω με τα πόδια, η μηχανή έχει χαλάσει και χρήματα για επισκευή, δεν υπάρχουν. Εσύ να έρθεις σε παρακαλώ με το τραίνο, 1,40 που έχει ο ηλεκτρικός, σου τα άφησα πάνω στο τραπέζι. Να ντυθείς ''έξυπνα''. Ζεστά, αλλά όχι βαριά και παπούτσια βάλε κάτι για την ορθοστασία. Όχι για τρέξιμο. Δεν θα τρέξουμε αύριο. Δεν πρέπει να ''τρέξουμε''. Εκεί να μείνουμε.

Σήμερα τα παιδιά, οι συνάδελφοί μου, έκαναν μια κίνηση, να μου δώσουν κάποια χρήματα για να την ''βγάλουμε''. Δεν τα πείρα φυσικά. Μου τα έβαλαν με το ζόρι στην τσέπη. Με το ζόρι τους τα γύρισα πίσω. Τούς είπα, εγώ τους φίλους μου, τους θέλω στα όμορφα μου. Τις δύσκολες στιγμές, θέλω να πορεύομαι μόνος.

Ντίνα, μην ξεθαρρέψεις αύριο. Να έχεις τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά. Δεν έχουν μπέσα οι ''μπάσταρδοι''. Σκυλιά είναι, που φυλάνε εκείνους που τους πετούν το κόκαλο. Και να έχεις και καμιά πέτρα στο μπουφάν. Θα σου χρειαστεί...

Δεν φτάνουν μόνο οι φωνές και τα συνθήματα. Γιατί όπως και τα σκυλιά, έτσι και τούτοι, μόνο θόρυβο κάνουν. Και το ξέρουν, μόλις ο κόσμος περάσει την ''κόκκινη γραμμή'', τότε γίνετε όχλος. Και τον όχλο, ποτέ κανένα όπλο δεν μπορεί να σταματήσει.

Και να μην κάνουμε πίσω όπως τις άλλες τις φορές. Μετά από αύριο, ΔΕΝ υπάρχει ''αύριο''.

Ντίνα, θα αργήσω αύριο. Θα αργήσεις και εσύ και όταν ξανασυναντηθούμε, ίσως να μπορούμε να χαμογελάσουμε ξανά...

 

http://spyrostsakirisphoto,blogspot.com